اشتباه پنجاه میلیون دلاری

اشتباه 50 میلیون دلاری

در شرکت مایکروسافت یکی از برنامه نویس ها یک اشتباه می کند که باعث می شود پنجاه میلیون دلار به شرکت مایکروسافت آسیب وارد شود . در تمام شرکت همه نگران بودند که چه اتفاقی خواهد افتاد ، آیا او را اخراج می کنند.  آن فرد یکی از مهندسین برنامه نویس بوده و در اکثر کارهایی که تا حالا انجام داده است ، بسیار باهوش و عملکرد مثبتی داشته است . روز بعد از معاون شرکت مایکروسافت می پرسند که چه برنامه ای برای این اتفاق دارید و رویکرد شما با این خسارت سنگین چگونه خواهد بود . در جواب می گوید که 50 میلیون دلار دیگر برای اینکه نحوه شکل گرفتن از ابتدا تا انتها را برای دیگر پرسنل آموزش دهیم هزینه می کنیم تا دیگر چنین اشتباهی رخ ندهد .

گزینش پرسنل

قرار بود برای استخدام پرسنل در شغل های متفاوتی اقدام به گزینش را انجام بدهم . برای این کار فاکتورهای زیادی را در ذهن خودم مرور می کردم ، مقالات زیادی را مطالعه کردم و تست های گزینش نیرو را بررسی می کردم که بتوانم بهترین راه را برای گزینش انتخاب کنم . در جایی مطالعه کردم که استخدام کردن شاید راحت باشد ولی اخراج کردن نیرو خیلی سخت تر است . برای این یک دلیل نمی خواستم در استخدام ها اشتباه کنم ، فشار کار وکمبود نیرو خیلی استرس زیادی به من وارد کرده بود ، کارها در زمان و در کیفیت مناسبی انجام نمی شدند ، تماسهای زیادی برای استخدام توسط کسانی که جویای کار بودند را داشتم . همگی خود را در پست و سمت هایی که درخواست داشتند کافی می دانستند ، تخصص لازم را دارند ، مسئولیت پذیری را به همراه کار گروهی آگاه هستند ، ولی با صحبت هایی که با آنها می کردم این موضوع خیلی برای من واضح نبود .

اداره کار افرادی را نیز برای استخدام به کارگاه می فرستاد ، یک روز یک پرسنل با عنوان مکانیک و به همراه نامه اداره کار به کارگاه آمد . شروع کردیم به صحبت کردن و اجازه دادم که او بیشتر صحبت کند ، من تنها جمله ای را که به او گفتم این بود که از شروع کار تا به امروز توضیح بدهید ، یعنی بعد از انجام خدمت سربازی یا پایان دانشگاه و فارغ التحصیلی ، ولی بعد از پایان صحبت های او متوجه شدم که تنها پنج سال از سابقه کاری خود را تعریف کرده است که قبل از آن در توضیحات مشاهده نکردم . دوباره پرسیدم که از خدمت سربازی به بعد توضیح دادید ؟ گفت آره ، پرسیدم چند سال سابقه کار دارید ؟ گفت 15 سال ، دوباره سوال پرسیدم که شما 16 سال تعریف کردید ، گفت خیر ، قبل از این 5 سال کمک فیتر و بعد از آن فیتر بودم . گفتم پس شما مکانیک نیستید درسته ؟ گفت بله درسته ، پرسیدم پس چرا به اداره کار گفتید اید که مکانیک هستید ؟ پاسخ داد چون بیکار بودم . من موضوع بیکار بودن را متوجه و می فهمم که چه فشار کاری به نیروی کار وارد می کند که برای امرار معاش خانوده حاضر هستند در هر شغلی وارد شوند و متاسفانه این اقدام چه به لحاظ ایمنی و چه به لحاظ اعتباری باعث می شود جایگاه خود شخص متزلزل شود . شخصی که از حرفه ای سررشته و تخصصی ندارد چگونه با محیط و ایمن سازی آن کار می تواند آگاه باشد . این تنها بخش ایمنی کار است ، چه صدماتی می تواند به جایگاه خانواده وارد کند ، چه صدمات مالی برای پروژه و شرکت دارد ؟آن روز آن شخص را استخدام نکردیم با توجه به تمام اصرارهایی که داشتند .

درخواست شغل غیر مرتبط

در بعضی از شغل ها تخصصی، که کمی درآمد بالاتری نسبت به شغل های دیگر داشت ، رایزنی هایی انجام میشد که برای جرثقیل 150 تن یک اپراتور جرثقیل 25 تن را آموزش بدهیم ، تا بتواند با این جرثقیل 150 تن فعالیت کند . این موضوع را بررسی کردم . سوابق کار ؟ سوابق کاری را بررسی کردم ، باز هم همان موضوع  و داستان زندگی بعد از پایان خدمت یا فارغ التحصیلی ، با بیست سال سابقه کاری متوجه شدم که هشت  سال است که در حوزه جرثقیل فعالیت می کند . قبل از آن با کامیونت بین شهری فعالیت و سابقه کاری در این زمینه دارد.

اطلاعات در زمینه لیفت ، از او خواستم تا کمی در مورد جرثقیل ها و ابزار باربرداری توضیح بدهد ، اطلاعات تقریبا” در حوزه فعالیتی با جرثقیل 25 تن که چند متر دکل یا بوم دارد ، وزن جرثقیل چقدر است ، نوع وایر بر روی وینچ چه سایزی است و لود چارت (Load Chart) را توضیح داد .

تجربیات جرثقیل سنگین و با تناژهای بالا در سوابق کاری مشاهده نمی شد ، مسیر عصبی در ذهن او درباره جرثقیل با تناژهای بالا وجود نداشت ، چه انگیزه ای برای جرثقیل سنگین تر داشت ؟ جرثقیل کمتر جابجا می شود و حقوق بهتری دارد . آیا این دو کافی بود تا انگیزه آموزش در او ایجاد شود ؟ و آیا اعتماد به نفس کافی برای کار بر جرثقیل 150 تن برای او وجود داشت ؟

می دانید که اعتماد به نفس در هر کاری یعنی انجام آن مهارت به اندازه که به مهارت کامل دست پیدا کرده و آن وقت اعتماد به نفس ظاهر می شود ، مثلا” آیا یک دکتر در کارش اعتماد به نفس ندارد ؟ مطمئنا” که اعتماد به نفس کامل در دکتری دارد . ولی در زمینه جرثقیل اعتماد به نفس دارد ؟ مطمئنا” ندار د ، دقیقا” جرثقیل 25 تن و 150 تن مثل خیاطی است که پیراهن دوز است و از او بخواهید که کت برای شما بدوزد ، مطمئنا” مهارت دوخت کت چندین سال تجربه نیاز دارد . آیا می توان کسی را که پیراهنمی دوزد را آموزش داد ؟ بله می شود آموزش داد . ولی در کسب این مهارت مطمئنا” اشتباهاتی دارد و شاید چندین سال زمان ببرد تا به تجربیات خود در زمینه دوخت کت بیافزاید .

راننده جرثقیل 25 تن به لحاظ تجربی و اطلاعات نمی تواند با جرثقیل 150 تن فعالیت کند و بر اساس کتاب آقای جاش کافمن در 20 ساعت می توان یک مهارت را یاد گرفت ولی برای حرفه ای شدن نیاز به 10000ساعت آموزش است ، بهترین اپراتورهای جرثقیل های سنگین را اگر بپرسید از جرثقیل های با تناژ کم و پله به پله شروع کردند و یک مسیر عصبی در چندین سال ساخته شده است . و با آموزش جرثقیل 150 تن به یک اپراتور ، فقط راهبرد جرثقیل را می توان آموزش داد ولی آموزش ادوات باربرداری و آموزش های موقعیت و سایت ، فیگورها و ایجاد ذهنیت تجهیزات با تناژ سنگین در طی روزهای متعدد شکل می گیرد و آموزش دادنی نیست ، می بایست اپراتور در موقعیت باربرداری با تناژهای سنگین قرار گیرد تا مسیر عصبی و اعتماد به نفس برای او شکل گیرد . برای یک اپراتور شاید یک ماه شکل گیرد

و شاید اپراتور دیگر نیاز به زمان بیشتری داشته باشد . در یکی ازپروژه ها اپراتور یکی از جرثقیل های نسبتا سنگین درخواست داشت که با جرثقیل های بوم خشک سنگین فعالیت کند و این موضوع از طرف سرپرست آن واحد نیز مورد تائید واقع شد ، زمانی که اپراتور در کابین جرثقیل بر روی صندلی نشست ، یک نگاهی به بوم جرثقیل کرد ، گفت که من با این دستگاه کار نمی کنم ، و با آن دستگاه که فعالیت می کنم راحت تر هستم . چه اتفاقی افتاد ؟ در آن لحظه استرس از درون آن اپراتور شروع کرد به  سرکشیدن البته به دلیل اینکه مسیر عصبی آن دستگاه در مغز او ساخته نشده بود و آن اپراتور نتوانست فریاد آن استرس و اضطراب را مدیریت کند.

برای اشتباهاتی که در پروژه ها صورت می گیرد چه آموزش هایی برای دیگر پرسنل انجام داده ایم ، خود ما برای اشتباهاتی که انجام می دهیم چه آموزش و چه برنامه ای داریم ؟ آیا با هر شکست یا با انجام کار غیرایمن درپروژه آموزشی را دیده ایم ، یا در آن لحظه احساس گیجی به ما دست داده و ناراحت و غمگین از اتفاق انجام شده کمی سرخورده و قضاوت هایی از درون انجام می دهیم که این چه کاری بود که انجام دادی ، اشتباه کردی و تمام .

شاید سوُال پیش آید که راهکار ارتقاء شغلی این چنین تخصص ها به چه صورت می باشد ؟ جواب این است قرار گرفتن در موقعیت های بالاتر از موقعیت قبلی و پایین تر از موقعیت آینده ، یعنی از جرثقیل 25 تن به جرثقیل 50 تن و بعد جرثقیل 70 تن ، البته اپراتورهایی وجود دارند که به یکباره بدون اینکه با جرثقیل هایی با تناژ پایین فعالیت کنند مستقیما” با اپراتوری جرثقیل هایی با ظرفیت های 400 تن یا 300 تن شروع می کنند و چندین سال فعالیت  می کنند و مشکلی وجود نداشته باشند . ولی چگونه بدون اینکه با جرثقیل هایی با تناژهای کمتر کار نکرده اند می توانند با جرثقیل 400 تن فعالیت کنند ولی اپراتور جرثقیل 25 تن نمی تواند به یکباره با جرثقیل هایی با ظرفیت بالا فعالیت کند ؟ دیدید که شخصی که در یک شهر بزرگ زندگی می کند نمی تواند در یک شهر کوچک زندگی کند و شخصی که در یک شهر کوچک زندگی کرده است در ترافیک و شلوغی شهرهای بزرگ کلافه می شود . این مثال دقیقا” بیان گر مسیر عصبی و عادت های آن اپراتور جرثقیل 400 تن است که از ابتدا با این دستگاه کار کرده است و مسیر عصبی ساخته شده برای جرثقیل تناژ بالا شکل گرفته است و هیچ احساس خطری در او وجود ندارد که به یکباره ضربان قلب او بالا برود و دچار استرس بشود . این مورد را داشته ایم که به یک اپراتور برای کار بر جرثقیل کوچک تر درخواست همکاری می کنیم و وقتی که با جرثقیل های 20 تن قصد فعالیت داشتند بسیار این دستگاه برای ناشناس و فعالیت کرده است . ولی وقتی برای اپراتور جرثقیل های سنگین در کنار این دستگاه قرار می گیرد و یک یا دوسال ریگر و یا کمک اپراتور هستید دیگر دستگاه مثل قبل برای شما بزرگ نیست و یک جرثقیل محسوب می شود و دچار ترس و استرس نمی شوید . به نحوی عادی سازی شکل گرفته است ، اقدامی که برای کمک خلبان ها شکل می گیرد ، برای معاون ها در پست های مدیریتی شکل می گیرد . پس بعد از آموزش اپراتور جرثقیل 25 تن برای 150 تن این موضوع پذیرفته نشد یک اپراتور با سابقه کار با جرثقیل سنگین استخدام شد . یا از ابتدای مسیر با جرثقیل سنگین فعالیت در سطح های کمک یا ریگر داشته باشید و یا از ابتدا برای انتقال از جرثقیل تناژهای پائین پله به پله ارتقاء بگیرید.